بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی – رفتاری بر اختلال بی اعتنایی- مقابله ای و پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اهواز.

چکیده: هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر اختلال بی اعتنایی - مقابله ای و پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اهواز است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی است. نمونه پژوهش به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. تعداد 30 نفر از 65 دانش آموزی که با توجه به مصاحبه بالینی با والدین و پرسشنامه بی اعتنایی - مقابله ای (odbi)، که توسط والدین تکمیل شده بود، تشخیص اختلال بی اعتنایی - مقابله ای دریافت کرده بودند، به شیوه تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه پرخاشگری باس و پری را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه گروه درمانی شناختی - رفتاری دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. پس از پایان جلسات درمانی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر آن بود که گروه درمانی شناختی - رفتاری، در کاهش علائم اختلال بی اعتنایی - مقابله ای (001/0 > p (و پرخاشگری (001/0 > p) موثر واقع شده است. علاوه بر این، یافته ها نشان داد که مداخله گروه درمانی شناختی - رفتاری در ابعاد پرخاشگری نیز کاهش معنی داری ایجاد کرده است.